به نام خداوند جان و خرد      -      کزین برتر اندیشه برنگذرد

بیست‌وپنجم اردیبهشت‌ماه، یادآور تولدی دوباره برای زبان فارسی است؛ روزی که نام حکیم فرزانه توس، ابوالقاسم فردوسی، در تقویم رسمی این سرزمین، با عنوان پاسدار بی‌بدیل زبان پارسی ثبت شده است؛ زبانی که نه تنها ابزار سخن، بلکه تکیه‌گاه اندیشه، هویت و اتحاد ملتی کهن است.

فردوسی، فراتر از یک شاعر، معمار سترگ فرهنگ ایران‌زمین است؛ او با سلوک اندیشه و حماسه، شاهنامه را به بلندترین بنای واژگان بدل ساخت؛ کاخی از خرد، مهر، شرافت، وطن‌دوستی و آزادگی. در روزگاری که گرد تهاجم فرهنگی و زبانی، تار و پود فرهنگ‌ها را تهدید می‌کرد، این مرد بزرگ با نیروی قلم، چنان ریشه در زبان فارسی دوانید که امروز، پس از گذشت قرن‌ها، هنوز نسیم کلامش در جان ایرانیان جاری‌ست.

زبان فارسی، میراث مشترک همه ماست؛ گنجینه‌ای که مرز نمی‌شناسد و دل‌ها را به هم پیوند می‌زند. چه زیباست که در گستره‌ای به وسعت ایران، از خراسان تا خوزستان، از گیلان تا هرمزگان، مردمان با گویش‌های گوناگون، در بستر زبان فارسی، همدل و همراه‌اند. زبان فارسی فصل مشترک دل‌ها، حافظ هویت ایرانی و سرمایه ملی است که نباید از آن غفلت کرد.

دانشگاه، به‌مثابه خاستگاه اندیشه‌ورزی، رسالتی دوچندان در پاسداری از زبان و فرهنگ ملی دارد. ما دانشگاهیان باید نه تنها در انتقال این میراث گران‌سنگ به نسل جوان، بلکه در اعتلای آن بکوشیم؛ با پژوهش، با آموزش، با سخن گفتن و نوشتن به زبان فاخر و درست فارسی.

اینجانب با گرامیداشت یاد و نام حکیم ابوالقاسم فردوسی، روز پاسداشت زبان فارسی را به همه استادان، دانشجویان، پژوهشگران و دوست‌داران فرهنگ و ادب ایران‌زمین تبریک عرض می‌کنم. باشد که در پرتو زبان فارسی، یگانگی، خردورزی و پویایی فرهنگی این مرز و بوم همواره پایدار و پرنور بماند.

محدثه غلامی- دبیر انجمن زبان و ادبیات فارسی 

پایان خبر